Dineren in een prent van Anton Pieck

Voor het restaurant van vanavond rijden we naar Bronkhorst in de Achterhoek. En ergens tussen Steenderen en de plaats van bestemming lijkt de tijd terug te lopen om uiteindelijk in Bronkhorst zelf geheel tot stilstand te komen. Want Bronkhorst is historie. Een openlucht museum, maar dan écht. Het kost geen enkele moeite of fantasie om je hier te verplaatsen in het dagelijks leven nvan de achtiende of negentiende eeuw. De invallende duisternis, de gezellige lichtjes achter de ramen: het geeft het beschermde dorpsgezicht vn Bronkhorst ook nog eens een hoog Anton Pieck gehalte. "Dorp"horen ze hier trouwens niet graag, want de Bonkhorstenaren gaan er prat op dat hun nederzetting 'de kleinste stad van Nederland is(stadsrechten uit 1482). Met de ambiance zit het dus wel goed. Die krijg je als restaurant in Bronkhorst gewoon cadeau. We bezoeken vanavond Het Wapen van Bronkhorst, één van de twee restaurants die al sinds mensenheugenis in het plaatsje gevestigd zijn. Het andere restaurant is de Gouden Leeuw, de buurman zeg maar.

Het interieur van Het Wapen van Bronkhorst, als sinds generaties gerund door de familie Meutstege, is geheel in lijn met de historische entourage van het dorp. Woorden als 'herberg' en 'gelagkamer' schieten te binnen. Monumentale toog, zware plafondbalken en beproefd meubilair. De klassieke uitsraling combineert overigens wonderwel met de moderne kunst aan de wanden.

Een van de genuttigde voorgerechten. 

Het restaurant schoteld je een uitstekend diner voor. Mooie ingrediënten en met passie en vakkennis klaargemaakt.
Een mooi restaurant op een mooie plek met nog een toekomst voor vele generaties voor de boeg.

Een mooi rapport. 

Voor de volledige tekst van het artikel zie de afbeelding.